Jacco Hendrikx

Om zijn horizon te verbreden, laat Jacco zich omscholen tot docent Duits. Hij hoopt eind dit schooljaar zijn bevoegdheid te halen. “Straks geef ik een derde van mijn uren Duits. Maar muziek blijft m’n passie, hoor!”, zegt hij stralend.

Het litteken op zijn vinger is de herinnering aan zijn eigen jaren als leerling van het Porta Mosana College in Maastricht. Jacco grinnikt: “Tja, dat gebeurt soms … ongelukje in het technieklokaal, wat nu mijn eigen muzieklokaal is. Ik ken het gebouw door en door en mensen weten me te vinden als ze vragen hebben. Ik vind het ook leuk om die rol van gastheer te vervullen. Dat past bij mij, want behalve docent en mentor ben ik ook internationaliseringscoördinator. Dan begeleiden we leerlingen steeds in kleine groepjes naar andere scholen in Europa en andersom. Zo leren zij zelf gast te zijn én om gastheer of gastvrouw te zijn voor leerlingen die bij ons komen.”

Ook in zijn lessen werkt Jacco ‘crossing borders’. Tijdens rapportvergadering vertolkt hij samen met de kunstcollega’s vaak een aanvullend geluid. “Iedereen heeft talenten! Alleen liggen die niet altijd op het gebied van bètavakken en talen”, legt Jacco uit. “Er is namelijk meer in het leven dan dat. Daarin ben ik soms wel roepende. Muziek als expressief vak gaat voor mij over elkaar persoonlijk aanspreken, een veilige situatie creëren en een uitnodigend gebaar maken. Ik vind het zo’n geschenk als leerlingen zich op het podium van een totaal andere kant laten zien. Dat ze contact met het publiek maken en mensen verbazen met wat ze kunnen. Trouwens, tijdens workshops geniet ik ook van collega’s die dingen doen die ze eerder niet durfden.”

Jacco verheugt zich op de volgende 23 jaar. Inmiddels heeft hij al heel wat ideeën, werkplannen en strategieën voorbij zien komen. “Een ding is zeker: we zijn een organisatie met mensen en lesgeven doe je nooit alleen. We werken samen in dit pand. Het stamt uit 1978, dus daar moet iets mee. En in welk gebouw we straks ook zitten … het gebeurt allemaal in de klas. Daar doen we samen mooie dingen en precies dat is altijd mijn doel. Voor mij heeft het vak Duits voor een wake-up call gezorgd. Echt alles was weer nieuw en ik stond te shaken voor het bord. Voor mij als mens en als docent een fijne opfrisser – zo blijft de energie erin. Ook de lessen muziek bekijk ik weer met heel andere ogen.”

“Het maakt werkelijk niet uit welk vak je geeft”, zegt Jacco. “Zolang je maar zorgt dat leerlingen een stap naar voren kunnen zetten. Vind je connectie maken lastig, dan wordt lesgeven een uitdaging. De kern van onderwijs is namelijk contact en samenwerking. Net als feeling voor leerlingen, passie voor je vak en een flow met school.” Bij stages voelt hij vaak al of het docentschap erin zit; of het stroomt en binnenkomt. Jacco noemt het een onderbuikgevoel: “Gekunsteld voor de klas staan gaat niet werken en trucjes evenmin. De een is natuurtalent, de ander maakt flinke stappen tijdens de stage. En soms lukt het gewoon niet. Nogmaals … mij gaat het om samen mooie dingen doen. Creëer een prettige omgeving, durf je te laten zien, maak verbinding. En geniet van dit schitterende beroep!”